เลือกตั้งกันทีทำไมต้องมีซื้อเสียงขายสิทธิ์

       เหมือนจะอยู่คู่กับสังคมไทยมาช้านาน 

ตั้งแต่สมัยก่อนที่ประชาธิปไตยยังไม่เต็มใบมี

ทั้งแจกน้ำปลา,ปลากระป๋องบางคนเป็นผู้แทน

ผูกขาด เพราะเริ่มจากการแจกลูกเป็ด,ลูกไก่ 

หลายคนโทษคนอีสานทั้งที่มีกันทั้งประเทศ 

ว่าไอ้ที่มันวุ่นวายโกงบ้านโกงเมืองกันอยู่นี้ก็

เพราะมีการซื้อขายเสียง ทั้งประท้วงเรียก

ร้อง,ทั้งกีฬาสีเสื้อ บ้านเมืองไม่ไปใหนกันสักที

เหมือนวนอยู่ในอ่าง แล้วเหตุใดสิ่งเหล่านี้จึงไม่

หมดสิ้นไปจากเมืองไทยสักทีแล้ว

ประชาธิปไตยแบบไทยๆที่สงบนิ่งสักทีจะมีใหม 

แล้วทำไมยังมีการซื้อขายเสียงกันอยู่ 

ไม่อายนานาชาติเขาบ้างหรือไร 

เราจะมาดูกันว่ารากเหง้าแท้จริงคืออะไร

        ในแง่ของผู้สมัครเมื่อลงสู่สนามเลือกตั้งก็

จำต้องทำทุกวิถีทางเพื่อกำชัยชนะ เพราะ

เลือกตั้งแต่ละครั้งฐานผู้มีสิทธิ์เลือกตั้งมีเป็น

แสนคนที่ต้องแย่งกัน เอากันเหนียวกันจริงๆขั้น

ต่ำก็ต้องทำการบ้านระดับ 5-6 หมื่นคะแนน และ

ก็ไม่ใช่ว่าจะได้ทั้งหมดอย่างเก่งก็ได้ผล

แค่ระดับ 35-40% ก็ขันเทพแล้ว และธรรมชาติ

ของพฤติกรรมคนไทยมันไม่ค่อยยอมรับ คน

อื่น แปลกหน้าโดยง่าย ต้องมีคนพูดถึงกล่าวถึง 

มีแรงเชียร์ จึงเป็นช่องว่างให้แก่ผู้มีประโยชน์ 

กับผู้สมัครได้ทำงานได้ออกแรงเชียร์ และ

ผู้ที่ทำหน้าที่นี้จำเป็นต้องมีบารมีมีทั้งพระเดช ,

พระคุณ เป็นคนกว้างขวางในพื้นที่ เพราะนิสัยคนไทย 

ขี้เกรงใจ เคารพผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจเหนือกว่า

        จึงเป็นที่มาของความซับซ้อน ในสังคมไทย

เพื่อที่จะซื้อใจตัวแทนหรือหัวคะแนน ก็

จำเป็นต้องทำทุกวิถีทาง เพื่อเอื่อประโยชน์ไม่

ว่าจะเป็นงบประมาณแผ่นดิน การผลักดัน

การเมืองท้องถิ่น ตลอดจน ฝากลูกฝากหลาน 

เข้าทำงานท้องถิ่น หรือสอบบรรจุ เพื่อเป็นฐาน

คะแนนเสียงและยังเป็นความซับซ้อนต่อไปอีก

เมื่อเข้าทำงานนะที่หน่วยงานใด ก็จะเหมือนสั่ง

ได้ พฤติกรรมก็เหมือนนายว่าขี้ข้าพลอย จาก

ไม่ชัดก็ชัด จากผิดก็ดูให้เหมือนถูก เพราะการ

ใช้งานการเลือกตั้งนั้น ไม่ใช่เงินบาทสองบาท 

ต่อหัวเป็นพันคูณเข้าไป หากไม่เชื่อใจกัน

ไม่ได้เกื้อหนุนเกื้อกูลกันมาก่อนก็คงยาก 

      มิฉะนั้นกระบวนการการได้มาซึ่งคะแนน

เสียง จึงมิใช่ โลกที่สวยหรูเหมือนที่หลายคน

เข้าใจ แต่จริงๆแล้วก็เป็นกระบวนการ ของการ 

โฆษณาชวนเชื่อ จนกระทั่ง ถึงกระบวนการของ

การตุ๋นคน อย่างเป็นระบบ และมีหลักการ การ

เลือกตั้งในระบบประชาธิปไตยจึงกลายเป็นเพียง 

เส้นทางที่ต้องเอาชนะคะคานกัน เป็นสิ่งที่ต้องมาช่วงชิง 

และกอบโกยเข้ากระเป๋า ตุนกระสุนไว้ก่อน 

เพื่อความพร้อมในการเลือกตั้งครั้งต่อไป 

ทุกอย่างในเส้นทางนี้จึงอยู่ในลักษณะแพ้ไม่ได้ 

มา 1 ต้องไปมากกว่า มาร้อยต้องไปร้อย 

เมื่อวิธีคิดมันต้องเอาคืน มัน จึงมิได้เอาทุกข์ยาก

และความลำบากเดือดร้อนของพี่น้องประชาชน

เป็นที่ตั้ง มิได้ยึดหลักแห่งแนวนโยบาย อย่างแท้จริง 

แต่ยึดเพียงว่าทำอย่างไรให้นโยบาย

เอี่อต่อกระเป๋าตนซะมากกว่า

บทความจากท้องถิ่น - "เมียฝรั่งโมเดล"

        เมื่อพูดถึงคนอีสานเราจะรับรู้ได้ถึงความมีน้ำอดน้ำทน การกรำงานหนัก การอดทน

ดิ้นรนเอาตัวรอดบนสภาวะอันแห้งแล้งของแผ่นดินภาคอีสาน นอกจากวิถีชีวิตที่น่าทึ่งกว่า

ที่หลายคนเคยคิดเคยเข้าใจเอาเองไปต่างๆนาๆแล้วนั้น "เมียฝรั่ง" นับเป็นอีกส่วนหนึ่งใน

วิถีชีวิตของสาวอีสานที่หลายคนคงพอได้ยินมาบ้าง แล้วที่กล่าวมามันจะเกียวอะไรกับการ

บริหารงาน "ท้องถิ่น" เราจะได้บทเรียนอะไรกับสิ่งเหล่านี้ สิ่งเหล่านี้ได้สอนอะไรเราบ้าง

เราจะมาดู ผ่านใจที่เปิดกว้างและทัศนะคติที่เป็นบวกด้วยกัน

        นโยบายแรกๆที่ถูกนำมาสื่อสารทำความเข้าใจเรื่องของวิธีคิด และวิถีชีวิต ตามแนว

ทางแบบเศรษฐกิจพอเพียง เพื่ออธิบายถึงวิธีคิด การทุ่มแททั้งกายและใจ เพื่อใช้เป็นตัว

แบบหรือกรณีศึกษาแรกๆที่ถูกนำมาขับเคลือนแนวนโยบายท้องถิ่น "เมียฝรั่งโมเดล" 

มีอะไรน่าสนใจหรือจึงสามารถนำมาเป็นตัวแบบ หรือกรณีศึกษาเพื่อขับเคลื่อนนโยบาย

ท้องถิ่น เพื่อความเข้าใจร่วมกันเรามาดูเรื่องราวและข้อเท็จริงในทางปฎิบัติกันว่าเขาทำกัน

อย่างไร กว่าจะมาเป็นเมียฝรั่งได้ และมีดีอะไรจึงมีค่านิยมเป็นที่แพร่หลาย

        ในอดีตที่ผ่านมาวิถีชีวิตของคนอีสานนั้นมักอยู่ห่างไกลความเจริญ อยู่ในถิ่นธุรกัน

ดาล การศึกษาก็น้อยเนื่องจากความจำเป็นในการหาเลี้ยงชีพ และช่วยเหลือครอบครัว พอ

เมื่อพูดถึงใครได้ผัวเป็นฝรั่งมักจะมีภาพของความเป็นอยู่ที่สบายมีฐานะดีกว่าชาวบ้านเขา

โดยดูได้จากบ้านปูนแบบฝรั่ง บ้านที่สวยหรูเหมือนในเมืองเขามีกัน ส่วนผู้ที่เป็นพ่อแม่นั้น

ก็จะพลอยสบายไปด้วย เพราะเมียฝรั่งที่เป็นลูกสาวตนก็มักจะส่งเงินมาให้ใช้อย่างเหลือเฟือ

ทุกๆเดือน ส่วนเพื่อนบ้านที่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกันก็ได้รับแรงบันดาลใจแบบเดียวกัน บาง

คนก็ถูกชักชวนโดยเพื่อนกัน ซึ่งเมื่อมีเป้าหมายอันยิ่งใหญ่ในหัวใจแล้ว สาวอีสานในที่ยัง

ขาดประสบการณ์กลับไม่ย่อท้อต่อหนทางข้างหน้า ด้วยความรู้แค่ประถมศึกษาบ้านนอก

ภาษาอังกฤษซึ่งเป็นพื้นฐานแรกๆที่จำเป็นไม่ต้องพูดถึงไม่กระดิก ด้วยใจที่แน่วแน่นางจึง

ไปหาหนังสือเก่าของน้องมาอ่าน หาดิกชันเนอรี่มาอ่าน ไปขอให้ครูในโรงเรียนช่วยสอน

หนูหน่อย หนูจะไปหาผัวฝรั่ง พอผ่านไปไม่กี่เดือนหลังเก็บเกียวแล้ว แม้จะยังไม่รู้เรื่อง

ภาษาอังกฤษ บางคนไม่มีกระทั้งเพื่อนฝูงพอเป็นแนวทางคอยแนะนำ ก็ไปออกเดินทาง

ด้วยเงินติดตัวอันน้อยนิด ตรงไปยังแหล่งที่มีฝรั่งพลุกพล่าน "พัทยา" ใช่แล้วที่อยู่ที่กินนั้น

ไม่อยากชักนิด เดินตรงไปหางานตามร้านค้าร้านรวงต่างๆถ้าหายากก็นหางานเป็นเด็ก

เสริฟอาหารตามร้านอาหาร เวลาผ่านไปไม่นานความมุ่งหวังความตั้งใจก็สำเร็จดังหวัง

เดินทางกลับบ้านพร้อมแฟนที่เป็นฝรั่งหัวแดง พร้อมมาลาไปต่างประเทศกับสามี เวลา

ผ่านไป บ้างก็ประสบความสำเร็จสุขสบายส่งเงินมาให้พ่อแม่ได้ใช้ได้สร้างบ้านสมใจ

บ้างก็ล้มเหลวหายสาปสูญไปเลยก็มี นี่เป็นเรื่องราวของ "เมียฝรั่ง" อย่างย่อๆ

        แล้วเราได้อะไรจาก "เมียฝรั่งโมเดล" ประการแรกการมี เป้าหมายที่แน่วแน่ ไม่

เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ประการที่สอง การแสวงหาองค์ความรู้ เพื่อเดินไปสู่เป้าหมายโดย

ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค์แม้จะมีความรู้แค่ประถมพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ก็ตาม ประการที่สาม

การทุ่มแททั้งกายและใจที่เด็ดเดี่ยว พุ่งเข้าชนโดยไม่รู้ว่าข้างหน้าจะเป็นอย่างไรทั้งที่ขาด

ซึ่งประสบการณ์และอายุก็ยังน้อยอยู่ ประการที่สี่ ไม่หลงลืมต้วกตัญญู่ต่อบิดามารดา ครอบ

ครัว ในวิถีชีวิตของคนธรรมดานั้นไม่ง่ายเลยที่จะประสบความสำเร็จ ทั้งที่ครอบ

ครัวไม่ได้รำรวย พื้นฐานทางบ้านก็ไม่ได้มีให้ ประการที่ห้า การเริ่มต้นบางอย่างอาจไม่สมบูรณ์

ติดขัดบ้างแต่ชีวิตต้องเดินหน้าค่อยๆหาทักษะความรู้แบบน้ำไม่เต็มแก้ว นี่จึงเป็นกรณีศึกษาที่

สำคัญยิ่งที่จะตอบใครหลายคนในแผ่นดินนี้ที่มุ่งหวังความสำเร็จโดยง่ายๆ หวังโชคลาภลอย ให้

พอได้ศึกษาได้ข้อคิดว่าเหตุใดความยิ่งใหญ่ของคนอีสานนั้นมายังไง และหากเป็นเวทีมวยไทย 

เวทีลูกทุ่ง หรือกระทั่ง "เมียฝรั่ง" โมเดลนี้จึงยิ่งใหญ่และขาดคนอีสานไม่ได้สักที