เลือกตั้งทั้งที..มีแค่นี้หรือ
ในห้วงนี้ก็มาบรรจบครบรอบการเลือกตั้งกันอีกครั้งหนึ่ง
ซึ่งต่างคนต่างพรรคก็พยายาม
หากลยุทธ์มาแข่งขันมาประหัตประหารกันอย่างชนิดไม่ยอมกันหลักๆก็คงมีราวๆ
3 แนวทางคือ
1.ด้านนโยบายเน้นการลดแลกแจกแถม บางครั้งแฝงมากับสวัสดิการประชาชนฉาบฉวย
ที่เป็นเหมือนภาพจิกซอของนโยบาย
แล้วแต่ข้าจะคิดได้บนพื้นฐานเม็ดคะแนนเป็นที่ตั้งโดย
ไม่ได้คำนึงถึงผลระยะยาวทั้งในแง่ของผลกระทบ
“การรับจนเคยชินของประชาชน” ทั้งที่แผน
สวัสดิการรัฐก็มิได้มีการเดินอย่างเป็นขั้นเป็นตอน
และแผนระยะยาวว่าสอดคล้องกับเป้าหมาย
หรือไม่อย่างไร
2.ด้านโครงสร้างพื้นฐาน การลงทุน
การขายฝันต่างๆ ถึงแม้จะอ้างแผนพัฒนาแห่งชาติ
พอมีอำนาจขึ้นมาก็ไมแคล้วขัดต่อนู้นนี่นั้นสารพัดท้ายสุดก็ชะลอ
เปลี่ยนสัญญา แก้ไขเพิ่มเติม
สารพัด เพื่อตอบโจทย์ตนหรือเครือขายธุรกิจตน
3.การโจมตีพรรคคู่แข่ง ประเด็นจุดอ่อนคู่ต่อสู้
โดยเฉพาะพรรคที่มีแนวโน้มชนะการ
เลือกตั้ง
หรือมีภาพลักษณ์ดีมีความเป็นไปได้ที่จะได้นั่งนายก ถ้าหากประเด็นไม่พอ กระแสมัน
ไม่ได้ก็ต้องอาศัยกลไกลโซเซียล
และการปลุกกระแสวัยรุ่น นักศึกษา ผ่านเครือขาย ครูในรั้ว
มหาลัยลากการเมืองลงถนน
ไม่สนวิธีการ
ที่พูดมาทั้งหมดนี้ก็อยากบอกว่าได้รับฟังประชาชนแบบจริงจังหรือเปล่า
ถ้าชีวิต
ประชาชนตาดำๆต้องตอบโจทย์แค่นี้
ทำได้แค่นี้หรือ ชีวิตความเป็นอยู่ก็สำคัญ นโนบายที่มุ่ง
ตอบสนองต่อวิถีชีวิต
ความเป็นอยู่ มาตรฐานด้านสุขภาพเกณฑ์อยู่ใหน มาตรฐานด้านการศึกษา
แข่งขันได้จริงหรือ
ความเหลือมล้ำทางการศึกษาล่ะ หลักสูตรได้มาตรฐานพอหรือยัง ตอบโจทย์
หรือไม่
นโยบายที่มุ่งส่งเสริมจุดแข็งของประเทศในด้านต่างๆละและที่สำคัญได้เดินตามแผนที่
ได้วางไว้
สอดคล้องหรือไม่อย่างไร ไม่ใช่แล้วแต่ข้าดีแล้ว ตอบสนองต่อข้าจึงเอามาใส่ อย่างนี้
คงอายนานาประเทศเขา
เพระเขาเรียกว่ามวยวัด หรือมวยกุญขแมก็ไม่ผิดนัก
