ทำไม..ประชาธิปไตยแบบไทยๆจึงไม่ช่วยแก้ปัญหา
ทำไม..!การเลือกตั้งจึงไม่ใช่ทางออก
ประเทศไทยวันนี้..ดูเหมือนว่าปัญหาต่างๆ ที่รุมเร้ามากมายเริ่มพบกับปัญหาใหม่ๆที่ซับซ้อนขึ้นบ้าง ก็ตามนวัตกรรมการเมือง และมีคลี่คลายไปได้บ้าง ก็ยังดีกว่าช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา ที่ปัญหาต่างๆอันเกี่ยวเนื่องกับการเมืองได้ถูกทับถมเหมือนดินพอกหางหมูมานานนับสิบปี ซึ่งผู้คนในบ้านนี้เมืองนี้รวมถึงแรงกดดันจากนานาประเทศ ต่างก็ฝากความหวังไว้กับประชาธิปไตย และหัวใจที่สำคัญที่หลีกหนีไม่พ้นคือ การเลือกตั้งตามระบบประชาธิปไตยนั้นเอง แล้วเหตุใดการเลือกตั้งจึงไม่ใช่ทางออกของปัญหาให้กับประชาชน ทั้งที่ประเทศไทยก็ผ่านการเลือกตั้งมาหลายสิบปีผ่านกติการัฐธรรมนูญมานับสิบฉบับ
ถ้าหากเราเข้าใจกลไกลการเลือกตั้งก็จะพบว่าการเลือกตั้งในระบอบประชาธิปไตยนั้น เปรียบเสมือนการบังคับประชาชนให้ต้องขอบคุณนักการเมืองซะก่อนที่จะทราบว่า ทำไมหรือนักการเมืองได้ทำอะไรไว้ให้พวกเขา เพราะต้องกา X ลงคะแนนเลือกผู้ชนะซะก่อนที่เปรียบเสมือนบังคับให้ประชาชนหาผลลัพธ์ซะก่อน ที่จะทราบว่าเขาจะได้อะไร ทั้งที่ส่วนสำคัญ คือวิสัยทัศน์และคุณสมบัติต่างๆของผู้สมัครที่มิได้ถูกสะท้อนออกมาจริงในกระบวนการๆเลือกตั้ง หากมีแต่แนวนโยบายที่เป็นเพียงคำพูดประชานิยมที่สร้างผลกระทบอย่างมากมาย และประปฏิบัติจริงไม่ได้ซะส่วนใหญ่
จากภาพด้านบนเป็นการจำลองกลไกลการเลือกตั้งในระบอบประชาธิปไตยของบ้านเราที่ดูง่ายๆว่าหากหวังชัยชนะจากการเลือกตั้งนั้นต้องมีเหตุปัจจัยอันไดบ้างมีส่วนใดเกี่ยวข้องและทรัพยากรใดบ้าง ก็จะพบว่าแม้ผู้สมัครจะประสบกับชัยชนะแล้วก็ตาม เราก็ไม่เห็นว่ามีกลไกลใดจากตัวแบบด้านบนที่ตอบได้ว่านี่ไง..ประชาชนได้รับสิ่งนี้ สิ่งที่ดีสำหรับเขาและลูกหลาน เพราะการเลือกตั้งเป็นคนละเรื่องกับการทำงานเพื่อประเทศชาติประชาชน เป็นแต่บันใดขั้นแรกที่จะก้าวเข้าไปเพื่อหาทุนรอนสำหรับการเลือกตั้งใหม่ในครั้งต่อไปต่างหาก หากเปลี่ยนโลกทั้งใบแล้วยังไม่ตอบโจทย์ก็คงต้องกลับมาดูที่ตัวเองแล้วละ กับคำง่ายๆ “จริยธรรม” ของนักการเมือง..
สมชาย นามขยัน/
